Dag 11: Da Nang - Hanoi

Zonsopgang
Rond 4:30 gaat de wekker; het is nog donker en ik verzet de wekker.

Opeens hoor ik Joris, 5 uur? Het is al een klein beetje licht en ik ben te laat. Als ik het balkon op kom, vraagt Joris of ik geen zin heb om naar het strand te gaan. Ik ben moe, heb eerst geen zin en dan opeens komt een impuls, ja natuurlijk, ppfffff. Ik haast me om mij om te kleden. Joris is sneller klaar. Jaja, ik probeer nu niet te treuzelen. We lopen naar beneden en gaan via een zij-ingang naar buiten. We lopen eerst het hele zwemcomplex door en als we bij het strand aankomen zien we een paar andere mensen. Jeetje,die waren nog vroeger!!! Wat voel ik mij dan lui!.

We lopen het strand op, in de stilte kijk ik naar de zee. Ik hoor de golven en ben me gewaar van de verschillende kleurveranderingen in de zonnestralen bij het langzaam opkomen van de zon. Het is prachtig en het voelt als een eeuwigheid. Een bootje vaart langzaam voorbij op het water. De vroege ochtenduren zijn volgens mij de mooiste helderste uren van de dag.
 
Na onze mooie meditatieve ochtend gaan we ontbijten en zwemmen. We vertellen de receptionist dat we op tijd een taxi willen om ons te laten brengen naar het vliegveld. Een personeelslid probeert ons nog een excursie naar de bergen aan te smeren. Volgens hem hoeven we niet 2 uur van te voren op het vliegveld te zijn. Dat risico willen we liever niet nemen en bedanken hem vriendelijk. 

Hanoi Charm Hotel
We hebben een goede vlucht en in de middag zijn we in Hanoi. Als we in het hotel aankomen voel ik mij in eerste instantie teleurgesteld. Van alle verblijven is dit de allerkleinste kamer en hebben we bijna geen ruimte. We hebben wel een ruim terras, maar ik vind het maar klein. Joris probeert mij te laten relativeren, maar dat kost tijd.  Langzaamaan zie ik hoe schoon en netjes de hotelkamer is en dat er met zorg is gewerkt. Er is tot in de details aan dingen gedacht en de naam zegt het al: "Charm Hotel".                                   

We hebben enorme trek en we gaan nog een keer naar onze favoriete restaurant Cau Go voor een lunch. Na weer een heerlijke maaltijd gaan we naar de Waterpuppetshow. Eerlijk gezegd vinden wij het wel grappig, maar niet zo heel bijzonder. De muziek is wel mooi. De show 'Ca Tru Thang Long' wat we eerder hebben gezien is veel mooier, maar smaken verschillen.

Voor ons diner gaan we naar een vegetarisch restaurant met een menukaart waar ook vlees op staat :). Als we aan een tafeltje zitten komt een bedelaar langs zonder armen. Wij geven wat kleingeld, veel kleingeld hebben we niet. Op een gegeven moment zie ik hem zittend op de stoep geld tellen met zijn voeten. Ik denk terug aan wat ik in ons boekje had gelezen over gehandicapten. Er is hier niets voor hen en als er iets is dan wordt dit gedaan op basis van vrijwilligers. Terwijl we aan ons tafeltje zitten te wachten op ons eten voel ik de wereld van verschil. Ja, ik kan het missen, wil hem helpen en geef Joris 500.000 VD (20,35) om aan hem te geven. Hij kijkt blij en bedankt vele malen. Als hij later opstaat en Joris naar mij wijst dat het van mij afkomt maakt hij vele dankbewegingen. Je kan beter 1 iemand helpen, dan 7 pagodes bouwen, vertelde de gids in Ninh Binh.