Dag 10: Hoi An - Da Nang

Ander Plan
Tijdens ons ontbijt vertellen we elkaar dat we eigenlijk niet meer zoveel zin hebben in een lange treinreis naar Hanoi. We besluiten om één nacht in Da Nang te blijven en morgen pas terug te vliegen naar Hanoi. Dat voelt even veel relaxter. In het hotel probeer ik onze vlucht met Hahn Air Systems via Expedia op mijn telefoontje te boeken. Het blijkt dat alleen met een creditcard betaald kan worden en het lukt niet. 
De taxi staat klaar en gestrest probeer ik onderweg te boeken. Uiteindelijk lukt het. Nu op naar het treinstation. Als we aankomen cancelt Joris de treinkaartjes. Het blijkt dat we 10% niet terugkrijgen, maar dat vind ik niet zo boeiend. Het voelt heerlijk om niet zo'n lange treinreis te hoeven te doen en morgen pas gewoon terug te vliegen. Dit voelt voor mij als vrijheid, doen waar je op dat moment zin in hebt. We hebben alleen nog geen hotel geboekt en het kost bij ons altijd 'enige' tijd voordat we iets hebben gevonden. Uiteindelijk maken we een keuze: Olalani Resort, een resort aan het strand.

Olalani Resort en stad
Door onze betrouwbare taxi Minh Linh worden we naar het resort gebracht . Als we de oprijlaan oprijden voelen we ons opeens klein; wat een immens groot luxe resort hebben we uitgekozen. Als we binnenkomen worden we wederom vriendelijk ontvangen met een heerlijk drankje, Ze zien dat we net geboekt hebben en vertellen ons nog heel even te wachten, omdat de kamer nog niet klaar is. We genieten zo van ons welkomstdrankje dat ze ons een tweede aanbieden. Wauwwww, hier gaan we echt even lekker bijkomen van het gereis. 

Als we de kamer opkomen met uitzicht op zee, ziet het er weer helemaal mooi uit. Toch merkt Joris op dat er een rookgeur hangt. We frissen ons op om nog de stad in te gaan. Bij de balie geeft Joris aan dat er een rookgeur hangt in de kamer. De receptionist zal kijken wat hij eraan kan doen en hoopt dat dit is opgelost als we terug komen. In de stad maken we een lange wandeling en nemen we een break bij een taartenwinkel waar je op hele lage stoeltjes kunt genieten van de hapjes met thee. Als we bij een hoog gebouw een jonge man de weg vragen laat hij weten geen Engels te praten. Even later lopen we verder. Opeens horen we een brommer achter ons die stopt. We draaien ons om en het is dezelfde jongen. Er stapt een dame af. Zij vertelt dat haar man haar liet weten dat wij om hulp vroegen en zei sprak wel Engels :). Grappig, echt zo hulpvaardig. Ik moest weer denken aan wat de reisgids vertelde; dat de Vietnamezen het ook leuk vinden om hun Engels te oefenen. Win win situatie dus.

Als we terugkomen in het hotel, vertellen we aan de receptionist dat het luchtje uit het spuitbusje niet zoveel heeft geholpen om de kamer anders te laten ruiken. We krijgen een andere grotere kamer die fris ruikt met natuurlijk ook uitzicht op zee. Heel fijn! Het is al laat en aangezien niemand in het restaurant is, besluiten we om op onze hotelkamer te eten. Het is al laat als we gaan slapen en zetten de wekker vroeg voor de zonsopgang...