Dag 8: Hue - Hoi An

Keizerstad
We staan vroeg op om naar de Keizerstad te gaan.In de ochtend checken we al uit, zodat we niet op tijd terug hoeven te zijn. Het is een lange wandeling. Als we aankomen is het onduidelijk waar de ingang is. Een fietstaxichauffeur speelt hierop in. Hij vertelt ons dat we toegang kaartjes nodig hebben en hij wil ons wel brengen naar de kassa. In onze vermoeidheid spreken we en prijs af en terwijl we rijden komen we erachter dat we een prijs van 8 euro hebben afgesproken en we fietsen ook nog eens om. We voelen ons belazerd, maar ja, eigen schuld.

We vermaken ons in de Keizerstad en na een aantal uur nemen we een taxi om ons naar de stad te brengen voor een lunch bij het vegetarisch restaurant. Het is al eind in de middag als we bij het hotel aankomen. We vragen om een taxi die ons kan brengen naar Hoi An, het East West Villa. Er wordt een beetje moeilijk gekeken. Normaal wordt een taxi naar Hoi An eerder geboekt, aangezien het een lange rit is. Bij deze route wordt er namelijk ook op bepaalde mooie plekken gestopt. We willen niet persé naar die plekjes, maar we willen wel graag 3 andere plekjes bezoeken. Dit blijkt een omweg te zijn. "Alles kan", zeg ik, "alleen kost het wat meer geld". Natuurlijk kunnen we over een kwartier vertrekken.

Met de taxi richting Hoi An
We bezoeken de Achthoekige Phuoc Duyen toren van de Thien Mu-pagode en de Thien Mu-pagode. Hier is een hele fijne serene sfeer en we hebben mooi uitzicht over de Parfumrivier. We nemen uitgebreid de tijd, maar daarna moeten we iets meer opschieten, omdat het al laat is. We gaan naar de tombe van Tu Duc . Een mooie plaats met veel water en we horen zelfs muziek. Als we boven in de bergen bij de tombe van Khai Dinh zijn, kunnen we deze helemaal niet zo lang bezoeken. Opeens horen we harde dreunen en flitsen volgen op. Onweer en niet zo'n beetje ook. Van de hoge trappen rennen we naar beneden. Ik maak tussendoor nog even snel een foto en we stappen de taxi in, net op tijd voordat de stortregen uit de hemel valt. 

De vaart van de taxi verminderd en langzaam rijden we in colonnes. Hier en daar wordt er ingehaald en haalt onze chauffeur in. Overal zie ik plassen water, het regent hard middenin de bergen. Het is donkergrijs weer. Je ziet niet veel door de stortregen, maar gelukkig is er nog voldoende licht van buiten voor de bestuurders. Lantarenpalen zijn er niet.
Gedachten als: 'wat als er opeens iemand pech heeft en we niet verder kunnen rijden' en 'wat als het zo hard blijft regenen dat het straks gaat overstromen, niemand weet waar we zijn'. Straks moet de chauffeur nog in de avond terug, dit hele eind. Dan is het helemaal donker en misschien nog steeds stortregen. Ik voel mij verantwoordelijk "Je kan toch beter bij ons blijven in Hoi An", zeg ik. Maar hij zegt dat hij terug gaat om bij zijn familie weer te zijn. Vooral Zen blijven.

We rijden een lange ondergrondse tunnel door. 'Normaal rijden we door de bergen', vertelt de chauffeur; 'maar door dit slechte weer zie je toch niets en is het beter om door de tunnel te rijden (De Hai Van Tunnel, de langste tunnel in Zuidoost-Azië op 6.28 km (3.90 mi), ligt op Highway 1 tussen de twee steden van Da Nang en Hué in centraal Vietnam).

Als we de tunnel uitkomen zien we dat het weer opklaart, We rijden door Da Nang en de chauffeur verteld het één en ander over de stad. We komen laat aan in Hoi An en we bedanken de chauffeur, Ik geef hem nog een extra tip, aangezien hij die hele lange rit door de bergen weer terug moet. Ik hoop voor hem dat het niet meer zulk slecht weer is.

We worden hartelijk verwelkomd in het hotel. Als ik onze kamer zie, wordt ik helemaal verliefd. Alles ziet er schitterend uit en aan alles details is gedacht. Over de vraag of we morgenochtend ontbijt willen bij het zwembad of op ons balkon hoef ik niet lang na te denken. Op ons balkon natuurlijk :).