Dag 4: naar Ninh Binh

Met de trein van Hanoi naar Ninh Binh
Via het hotel hebben we de treinkaartjes laten regelen naar Ninh Binh. Door een taxi die het hotel heeft geregeld, worden we gebracht naar het treinstation. Een medewerker van het hotel gaat met ons mee en helpt ons totdat we in de trein zitten. In de trein heeft Joris nog een leuk praatje met een Vietnamese jongen die alleen Vietnamees spreekt. Hij gaat naar huis, een dorpje tussen Ninh Binh en Hanoi. Hij laat een foto van een stuk natuur zien: daar woont hij :).

Taxi?
De rit duurt langer dan we dachten en we komen ergens eind van de middag aan i.p.v. begin van de middag. Als we op het station zijn aangekomen worden we gelijk weer benaderd door mensen om ons naar het hotel te brengen. We spreken een prijs af en als we richting de auto lopen sta ik stil. 'Dit is geen taxi', zeg ik beteuterd en ik kijk naar de zijkant waar taxi's staan. Waar wij naar kijken is een grote luxe privé auto, net zo één als die van het vliegveld ons naar het Calypso hotel had gebracht.

De man ziet dat ik het niet vertrouw en probeert me gerust te stellen. Hij vertelt dat het inderdaad een privé auto is, maar als taxi wordt gebruikt. Hij pakt zijn telefoon en belt ons hotel op om te laten weten dat we eraan komen. Ter controle geeft hij zijn telefoon aan Joris, zodat Joris ook even de receptioniste hoort. Ongetwijfeld ziet hij nog steeds mijn bedenkingen. Hij pakt zijn visitekaartje uit zijn zak en zegt dat we hem kunnen bellen als er iets is. Opeens voel ik me geruster en we vertrouwen erop dat het goed is. We stappen de auto in. De chauffeur had er volgens mij niet zo veel zin in (omdat het een hele rit is), maar hij moest wel... 
We rijden door het stadje, wat inderdaad niet zo heel veel voorstelt zoals ik eerder had gelezen. Steeds meer rijden we door de natuur en zo komen we aan op de plaats van bestemming: 'Het Emeralda Resort'.

Het Emeralda Resort
Als we aankomen valt het op dat het heel stil is. Er blijken bijna geen toeristen te zijn. We worden hartelijk ontvangen. De vriendelijke man die alles aan ons uitlegt blijkt ook de gids te zijn voor de excursies. We spreken met hem af om de volgende dag met hem mee te gaan voor een dagexcursie. 

Als we in ons huisje zijn, wordt ik er helemaal blij van. Wat een ruimte en luxe, daar hou ik van :). Voor Joris maakt luxe niet zoveel uit. Hij vindt het eerder jammer dat hij de bergen niet zo goed kan zien door alle omheiningen en bomen. We gaan eerst zwemmen voordat het echt donker wordt. Het is al donker als we onze eerste maaltijd (diner) krijgen die gratis is. Helaas valt het eten en zelfs de thee erg tegen. We hopen dat dit luxe resort ook ander eten heeft, maar ja, dat zien we morgen wel....