Dag 6: Ninh Binh - nachttrein Ninh Binh - Hue

Fietsen
Vandaag staan we vroeg op. Na het ontbijten gaan we een stuk fietsen. Onderweg komen we schoolgaande kinderen tegen. In de buurt kun je ook met bootjes varen, maar als we er langs fietsen ziet alles er droog en verlaten uit. Het water is troebel. Het is ook veel te warm nu om in zo'n roeibootje het water op te gaan. Er is bijna geen wind. We fietsen verder het pad op. De zon staat laag en water is onze dorstlesser. De omgeving is versierd door bergen, water, stukjes groen en hier en daar een koe. Af en toe rijdt er een voorbijganger langs, meestal op brommer. Geen schaduw te bekennen. Ons water is op en we besluiten om langs een dorpje te gaan om water te kopen. 

Dorpje
In de verte horen we muziek. Het klinkt als een feest, het lijkt wel een bruiloft. Dan zullen ze vast wel water hebben. We slaan rechts af, een weggetje in, richting een dorpje. We volgen de muziek. Als we aankomen bij het gebouw waar de muziek vandaan komt, worden we hartelijk verwelkomd. Het blijkt inderdaad een feestdag te zijn, ter ere van Buddha. We nemen plaats aan tafel bij de gasten en meer mensen komen bij ons zitten. Ze zijn allemaal hartelijk en nieuwsgierig. 
Terwijl Joris een gesprek begint te voeren met de dorpsmensen, waarbij het Vietnamese woordenboekje en gebarentaal de communicatie hulpmiddelen zijn, worden voor ons de glaasjes thee steeds bijgevuld. * Van Dung hebben we eerder begrepen dat theedrinken een sociaal ritueel is. Je kopje wordt steeds volgeschonken als teken van gastvrijheid. De beleefde manier om een volgend kopje af te slaan is je hand boven het kopje te houden, zodra de gastheer wil bijschenken. Het is meestal gratis in restaurants en eetkraampjes.
We worden goed verzorgd en iedereen is hartelijk. Als we om flesjes water vragen en deze willen betalen, vertellen ze dat we deze gratis krijgen, omdat het feest is. 

Tenslotte worden we meegenomen naar hun tempeltje door een oud vrouwtje. Zij start een gebed en ik vermoed voor ons, omdat ze ons af en toe aankijkt. We kunnen een donatie geven. Als we terug naar de tafel lopen, lacht iedereen blij en verrast. Blijkbaar heeft het oude vrouwtje aan de groep verteld hoeveel donatie we hebben gegeven. We nemen afscheid van onze mooie ontmoeting met dorpelingen en fietsen terug met onze waterflesjes. Onderweg stoppen we nog even om over een smal paadje over de rivier te gaan naar de bergen. Joris is verliefd geworden op bergen.

Nachttrein
Voordat we de nachttrein naar Hue nemen, genieten we nog van de faciliteiten in het resort. Rond 21:00 gaan we met de taxi naar het treinstation. Het is een kleine station en het duurt even voordat we naar het spoor kunnen. Als het zover is, wordt ons verteld waar we naartoe moeten, ongeveer. Het is vooral donker en er zijn geen spoornummers wat wij gewend zijn. Gelukkig komen we er samen met andere mensen uit. Ook ontmoeten we een vrouwelijke backpacker uit Moskou en een mannelijke backpacker uit Amerika.
Na een tijdje komt er iemand van het station naar ons toe. De trein komt toch aan de overkant. We lopen over de spoorrails naar de overkant, op tijd voordat de trein binnenrijdt. Zo kan het ook.

Als we in onze coupé met 2 stapelbedden komen, blijken we niet de enige te zijn. Wij slapen boven en twee Vietnamese jongemannen slapen onder ons. Omdat ik dacht een muis te horen en te zien, stel ik een klopjacht in met een zaklampje voor nader onderzoek. Het duurt dus even voordat Joris en ik slapen. Onze onderburen storen zich blijkbaar niet aan ons, zij slapen gewoon verder. We gooien alle plastic zakjes van vorige reizigers weg. Als we niets meer horen, vallen we uiteindelijk in slaap.

Pas aan het einde van de dag komen we aan in Hue. De trein had 5 uur vertraging. Als excuses kregen we in de middag een warme maaltijd.
Als we de trein uitstappen zijn we op zoek naar een balie. We willen ons laten informeren over treintickets terug van Da Nang naar Hanoi. Joris heeft het wel al een aantal keer over vliegen gehad, maar de trein bleef nog in mijn hoofd hangen.
Een man komt ons tegemoet en helpt ons vriendelijk om ons naar de balie te brengen, Hij vertelt dat het beter is om de tickets nu al te kopen en als wij uiteindelijk de tickets willen annuleren (we twijfelen namelijk of we ze al willen kopen), dan kunnen we dit 4 uur van te voren op het treinstation doen. We besluiten de tickets alvast te kopen.